Kapitan Tomasz Lewandowski
Ale nie ten wyczyn był dla mnie miarą jego wielkości. Był on wielki swoją madrością, bo trzeba Wam wiedzieć, że nie ruszył w swój wielki rejs dla miejsca w Księdze Guinessa lecz płynął, by lepiej poznać siebie i pełniej zrozumieć otaczający go świat.
Tomek był domorosłym filozofem pochłaniającym setki książek. Ten samotny rok na morzu poświęcił na rozmyślaniach o naturze ludzkiej i boskiej. Bóg zaś miał miejsce specjalne w sercu kapitana, gdyż wierzył on w jego moc sprawczą. „Jeśli nie wierzysz w Boga, nie wierzysz w siebie, a kiedy uwierzysz w siebie, możesz przenosić góry”. Z tą maksymą w sercu spełnił swoje marzenie i planował spełniać kolejne. Niestety…
…został zawezwany i jestem bardziej niż pewien, że siedzi teraz rozparty na chmurce niczym w swoim kapitańskim fotelu i prowadzi dialog z Bogiem.
Nasze drogi skrzyżowały się przypadkiem – Maja bardzo chciała przepłynąć z Kolumbii do Panamy jachtem, a czasy jachtostopu w tym miejscu zdawały się przeminąć bezpowrotnie. Niemniej prośba została wysłuchana i zostaliśmy przez Tomka zaproszeni na pokład za uśmiech, bo był to człowiek o wielkim sercu i każdemu pomagał, jak tylko mógł. Zabrał nas swą „Luką” w rejs poprzez burzliwe historie swojego barwnego życia. Snuł wieczorami niesamowite, lecz prawdziwe opowieści, a bardzo lubił rozmawiać o ludziach: o ich złych, a zwłaszcza dobrych stronach. Wierzył on bowiem, że w każdym z nas jest dobro – czasem głęboko ukryte, ale jest i tego właśnie zawsze w drugim człowieku szukał.
„Michał ty masz dużo pytań, ja mam dużo odpowiedzi” – tymi słowami zaprosił mnie do obejrzenia świata jego oczyma. Przez tydzień spędzony wspólnie na łódce był dla mnie nauczycielem i mędrcem, którego szukałem podczas podróży. Szukałem nie wiedząc, gdzie i kim jest, ale wiedziałem, że taką osobę spotkam. Wiele spraw poukładałem sobie dzięki niemu w głowie, a dręczące mnie trudne pytania stały się proste.
Drogi Tomku, jesteś i będziesz w naszych sercach i głowach. Niczym busola wskazałeś mi kierunek w którym mam podążać i kiedy mi się uda osiągnąć mój cel, będziesz dumny ze swego ucznia.
Do następnego spotkania, Gigancie…
Sam sobie sterem, żeglarzem i okrętem…
Klapki Kubota State Of Mind 
Szkoda człowieka, młody 52 letni. Na zdjęciach widać, że palacz, pewnie to jedna z przyczyn zawału. Ludzie nie powinni umierać tak młodo.
:(((((((((((((((((((((( łza popłynęła po policzku…
No w duszy duszno i smutno oj smutno liczyłem na ponowne spotkanie z nim.
Świat się zatrzymuje kiedy dowiadujemy się, że Bóg znów wezwał do siebie takiego Człowieka.
Oby Pan Tomasz mógł teraz do woli żeglować po niebiańskim morzu pełnym miłości i najlepszych wiatrów.